Tijdens mijn single life en eenmaal samen met Lars had ik allesbehalve een vast weekritme. Zolang ik de verplichtingen maar plande, liep alles prima. Maar vanaf het moment dat we alleen al over gezinsuitbreiding nádachten, kwamen de woorden ‘rust’, ‘reinheid’ en ‘regelmaat’ overal tevoorschijn. Van grootmoeder tot de jongste deskundigen: vrijwel iedereen is het erover eens dat baby’s en kinderen hier goed op gaan. Nu lukt het eerste, rust, redelijk met enige discipline. Ook de reinheid zit wel snor. Maar ja, die regelmaat… Dat kunnen wij onze kinderen workwise gewoon niet geven zoals een gemiddeld gezin dat kan. Toch hebben we inmiddels effectieve manieren gevonden om de kinderen enige structuur te bieden in onze wisselende weken.

Vaste vrije dag
Ik heb het geluk dat ik vrijwel altijd op donderdag vrij ben. Dit staat niet zwart op wit, maar vraag ik in principe voor iedere week aan. Dit is zelden tot nooit een probleem. Wij hebben een roostermaker die goed met collega’s meedenkt. Met kleinere kinderen ben je nu eenmaal niet zo flexibel als andere collega’s, zegt zij. Maar de jaren dat de kinderen klein zijn, duren op een werkleven niet lang. Jaren verder zijn wij weer een stuk flexibeler zodat andere collega’s weer wat meer vastigheid kunnen krijgen. Daarnaast kan ik altijd bij collega’s terecht voor een ruilverzoekje. De roosterpuzzel is hierdoor uiteindelijk altijd passend. 
Bij Lars is een vaste vrije dag iets lastiger omdat hij een beperkt aantal aanvragen kan doen. Bovendien heeft hij als fulltimer zo’n vijf nachten per maand. Zijn roostermaker kan hem bij een vaste dag niet uit de nacht laten komen maar ook niet ín de nacht laten gaan. Dat is praktisch onmogelijk. Lars vraagt vaak de maandag vrij met het gegeven dat hij dus wél soms de nachtdienstreeks start of eindigt. 

Vast oppasnetwerk
Inmiddels hebben wij een fijn, vast oppasnetwerk dat bestaat uit opa en oma, twee gastouders (één vaste, één waar Max op aanvraag losse dagen terecht kan) en de BSO. Wij hebben het geluk dat het gastouderbureau destijds een flexibele gastouder aan ons voor kon stellen. Charlot is daar vanaf 3 maanden tot 4 jaar op wisselende dagen geweest. Max gaat er dit jaar voor het laatste jaar naartoe. Opa en oma nemen de meeste oppasuren voor hun rekening. Zeker de laatste twee jaar. Zij zorgen met name veel voor de kinderen buiten ‘kantoortijden’.
Zo gauw onze dienstroosters uit zijn, ga ik aan het puzzelen. Ik stuur alle aanvragen naar iedereen op en hoor dan terug wat er nog beschikbaar is. Op enkele dagen na komen wij altijd met deze oppasmensen uit. En zo niet, dan kunnen wij uitwijken naar andere familie, dus bekenden van de kinderen, of naar het kinderdagverblijf dat onder hetzelfde bureau valt als de gastouders.
Toen Charlot klein was en wij allebei nog op de IC werkten, is zij eens noodgedwongen in een korte periode naar drie nieuwe opvangadressen geweest. Dit voelde achteraf niet fijn. Tegenwoordig ruilen we dan liever een dienst of vragen we mijn ouders een extra keertje.

Hun dagritme is hetzelfde
Hoe de week bij ons ook loopt, het ritme van de gemiddelde dag voor de kinderen herhaalt zich continu: ontbijt, school en peuterspeelzaal, spelen, rond 10.00 u. fruit eten, om 11.45 u. lunchen, rustmomentje, ‘s middags spelen of naar buiten met een tussendoortje en in de avond eten en om de één of twee dagen in bad. Doordeweeks gezond eten en om 7 uur naar bed, in het weekend een snoepje, wat later naar bed en een lazy ochtend. Uiteraard pakken Lars en ik deze riedel naadloos van elkaar over. Mijn ouders zijn van dit dagritme op de hoogte en ook bij de gastouder hebben ze min of meer dit schema. Zo kunnen hun dagen lekker doorgaan zoals altijd, wie er ook voor hen zorgt. 

Weekplanning voor de kids
Charlot is nu vijf jaar en ze krijgt door het zwemmen en sporten ondertussen haar eigen agenda. Daarom ging ik op zoek naar een soort weekoverzichtje voor haar. Dit zodat zij zelf kan bekijken wat er in de week allemaal te doen is, op welke dagen ze kan afspreken met vriend(innet)jes en vooral: wie er thuis is en wie niet. Na een tijd zoeken vond ik deze ideale planner in de vorm van een magneetbord: het weekoverzicht kan gemaakt worden met magneetjes en / of  uitwisbare stift. De hoofdreden waarom ik voor deze planner koos, zijn de kleuren. De dagkleuren die op dit bord gebruikt worden, zijn dezelfde als de dagkleuren op Charlots school (Zwijsen Schatkist). Lekker consequent! Ook fijn: onder de dagkolommen is er nog ruimte waarop ik weergeef wie er van ons werkt.
Zondagavond maak ik altijd de planning voor de nieuwe week. Charlot kijkt hier iedere ochtend naar. Door het lezen van de planner leert ze nu al om een agenda te lezen en zorgt ze er zelf voor dat deze kloppend blijft. Laatst had ze een studiedag en toen zei ze: ‘Mama, waarom staat hier een heel bolletje (= volle schooldag)? Ik heb dan toch een halve studiedag?’ Naast functioneel is de planner dus ook leerzaam!

… en dan loopt alles soms tóch nog anders! Naast allereerst simpelweg accepteren dat dit in ons gezin nu eenmaal is wat het is, vergroot het denk ik ook de mate van flexibiliteit van onze kinderen. In het ‘volwassen’ leven gaan dingen ook niet altijd zoals je in gedachte had.
Maar toch is het fijn als hun week en de mensen die voor ze gaan zorgen enigszins inzichtelijk zijn. En ik vind dat wij, door dit alles mee te nemen in de dynamiek van de weken, een prima balans hebben gevonden. Zo blijft het voor iedereen leuk!