Een paar jaar geleden was ik met twee vriendinnen bij een klein concert van HAEVN. De bandleden hadden het er, tussen het spelen door, over dat één van hen altijd antwoordt dat hij ‘in balans’ is, wanneer er gevraagd wordt hoe het met hem is. De anderen lachten hem hier een beetje om uit. Ik denk nog vaak aan dit gesprek. Hoezo uitlachen? Dit is de spijker op zijn kop! Balance is key. Ook voor mij. Het leven mag wat mij betreft vooral niet te saai worden, maar moet ook niet té lang té vol zijn. Nu, met een jong gezin, diensten en veel spreekwoordelijke ballen in de lucht, belangrijker dan ooit. Tegelijkertijd óók uitdagender dan ooit. Hoe zorg ik er nu voor dat dit slaagt?

De accu
Na een enkele keer iets uit de bocht gevlogen te zijn, voel ik inmiddels goed aan hoe het met mijn (on)rust gesteld is. Dit zie ik letterlijk voor me als een accu. Na bijvoorbeeld een vakantie met Lars en de kids is de accu 100% opgeladen en duurt het ook lang voordat deze leger raakt. Tussendoor kan ik prima bijladen door bijvoorbeeld afspraakjes met vrienden of familie, andere uitstapjes met het gezin of een moment voor mezelf. De accu kan bijvoorbeeld leegtrekken door téveel taken, afspraakjes of werkdagen tegelijk, achterstallig huishouden en administratie of door andere verplichtingen die ik helemaal niet leuk vind. Als de ‘accucapaciteit’ onverhoopt in de oranje of rode zone komt, herken ik de signalen gelukkig op tijd. Ik ga dan piekeren en kan moeilijk rust vinden, ik ben wat meer grumpy en ik word nóg ‘planneriger’. Ik word moe van mijn eigen gestress, zeg maar. En dat op zich maakt het er natuurlijk alleen nog maar erger!

Actie!
Op dat moment ga ik prioriteiten stellen: wat is de komende weken écht nodig? Geeft dit mij / mijn gezin energie of zuigt dit energie? Wordt iemand er slechter van als ik deze afspraak verzet of afzeg? Dit voelt soms ontzettend egoïstisch, maar dit is wel de manier waarop ik het lang en goed volhoud. En ik hoop andersom dat iedereen uit mijn ‘kring’ dit ook toepast op afspraken met mij. Daarnaast zet ik kruizen in mijn agenda: dit is geblokte tijd voor ontspanning. Net welke vorm op dat moment nodig is om weer wat op te laden: iets kleins zoals een uur in bad liggen, een avondje met Lars op pad, een wandeling met man en kids of gewoon een avond NIETS hoeven. 
Wat ik ook doe tijdens deze momenten, is mijn telefoon wat meer wegleggen en aandacht hebben voor wat er nú aan de gang is: meer mindful leven. Het woord geeft me altijd een beetje jeuk, maar de essentie hiervan voel ik helemaal. En het helpt meteen!

Niet zo zeuren…
Naast dat ik prioriteer en block, is streng zijn tegen mezelf ook nodig. Ik ben heel goed in het ‘zwelgen’ in mijn onrust door lang – in gedachten of bijvoorbeeld tegen Lars – bezig te zijn over hoe druk het allemaal is. Naast dat Lars mij praktisch uit de brand helpt, zegt hij ook: ‘Het valt allemaal wel mee. Maak het niet zo groot.’ …en hij heeft gewoon gelijk! Zelf denk ik na zo’n gesprekje ook: niet zo zeuren. Er zijn nogal wat ergere dingen op de wereld. En het is tot nu toe altijd goed gekomen met eventjes wat bijsturen, dus nu ook. 

Gunnen
Gemiddeld zijn Lars en ik zo’n drie tot vier avonden samen vrij, nachtdiensten niet eens meegeteld. In de avonden die over zijn, willen we af en toe eens sporten of allebei naar onze eigen vrienden. Het komt dan regelmatig voor dat er een week zonder avond samen voorbij gaat. Dit zien we vaak pas als de week al is aangebroken. Dit is altijd jammer, maar we weten ook dat dit erbij hoort. We vinden het tenslotte allebei belangrijk om jezelf én de ander dit te gunnen. En in ruil hiervoor krijgen wij een paar vrije ochtenden samen. Deze jaren is dat fantastisch omdat we veel tijd met de kindjes door kunnen brengen. Straks, als Charlot en Max beiden op school zitten, geeft dit weer andere mogelijkheden!
Wat ook al tien jaar perfect werkt, is dat Lars en ik elkaar hierin vooruit helpen. Als de een de drukte even wat minder trekt, doet de ander wat meer. Een tijdje later is het weer andersom. De wetenschap dat we op elkaar kunnen rekenen, geeft op zich al een chill gevoel.

Uitzicht op rust
De reden dat ik dit onderwerp nu bespreek, is niet zomaar. Naast de feestdagen in de winter is het voorjaar ook vaak een drukke tijd: we willen de tuin op orde, we moeten een nieuwe garderobe en er zijn opvallend veel verjaardagen in onze kring rond deze tijd. Los van elkaar gezien vind ik alles oprecht hartstikke leuk en gezellig, maar denkend aan alles samen bezorgt me dit nog wel eens een klein knoopje in de maag. Waar ik me dan aan vasthoud, is een datum voor een moment off: de eerstvolgende vakantie met mijn gezin, een lang weekend vrij, een dag eropuit met familie of vriendinnen, een festival, noem het maar op. Als ik deze datum in gedachte heb, kan ik de drukke weken die hieraan vooraf gaan, prima aan. Er wacht immers relaxation aan het einde van de tunnel!

Uiteraard kan het managen van ontspanning voor iedereen een ontzettende uitdaging zijn, zeker in de tijd van nu. Wel denk ik dat de planning hiervan een extra dimensie heeft als minstens één persoon in het huishouden onregelmatig werkt. Je wordt dan iedere week weer opnieuw gedwongen om de puzzel te herschikken en op zoek te gaan naar momenten voor al je verplichtingen én uiteraard je ontspanning. Maar dit lukt mij, al dan niet met een hobbeltje, al 15 jaar best aardig. Dus of hier nu om wordt gelachen of niet, ook ik zeg graag én met trots: ‘Ik ben in balans!’.